Inge Kraan
In het 2e jaar van mijn opleiding Rebalancing werd ik geconfronteerd met borstkanker. Heel heftig natuurlijk, maar ik voelde me ook diep dankbaar voor wat ik tijdens de opleiding leerde. Hierdoor viel ik niet samen met de ziekte. Vanuit een ruimere staat van aanwezigheid kon ik meebewegen met wat er was en me overgeven. Rebalancing liet me mijn heelheid voelen, hielp me de ziekte te omarmen en met liefde te helen.
Sinds 9 jaar begeleid ik mensen nu individueel in mijn praktijk in Zaandam. Ik ben gediplomeerd Rebalancer en gediplomeerd ademcoach. Ook geef ik les binnen de Rebalancing school voor Lichaamswerk en Bewustzijn, een ademopleiding en geef diverse workshops en cursussen.
“Life begins at the end of your comfort zone”
Neale Donald L. Walsch
Weg van pijn
Pijn onder ogen zien heb ik moeten leren. Als kind was ik gebiologeerd door alles wat anders was en van ver kwam. Mijn ogen en aandacht waren vooral gericht op de wereld buiten mezelf, de ander. Ik studeerde culturele antropologie en reisde de wereld over. Enerzijds uit nieuwsgierige interesse, maar er was ook iets in mij dat weg bewoog van de dingen die pijnlijk voor me waren. Ver weg kon ik mezelf zijn, daar bestonden die pijnlijkheden niet en daar voelde ik me vrij. Ik vond dat het ‘goed’ met me moest gaan en dat kwetsbaarheid zwak was. Dat was hard werken. Steeds wilde ik mezelf verbeteren en vaak toonde ik de buitenwereld dat het ‘goed’ met me ging. Ik bevond me voornamelijk in mijn hoofd en deed mijn uiterste best te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Dit heb ik lange tijd volgehouden, maar toen ik als dertiger met mijn gezin remigreerde vanuit Frankrijk naar Nederland, brak ik. Ik was kostwinner en had een pittige job als projectleider. Alle ballen probeerde ik in de lucht te houden. Maar het licht ging uit. Ik kon niets meer, zelfs niet de dingen die me voorheen energie of rust gaven. Een zoektocht begon.
Dieper weten
Ik ging weer mediteren en maakte kennis met ademwerk. Tijdens een workshop werd ik verrast door de kracht van de adem. Binnen 2 minuten rolde de tranen over mijn wangen. Tot in mijn diepste kern was ik geraakt. Ik voelde tranen van pijn, dankbaarheid en blijdschap tegelijk. En een kracht en levendigheid die me overrompelden en me in contact brachten met een dieper weten. Ineens wist ik ‘t heel helder. Dit was mijn pad. Ik schreef me in voor een ademopleiding en ontmoette Ancla Wiebering. Zij was naast ademcoach ook Rebalancer. Dit was het begin van een diepe innerlijke reis en een bijzondere vriendschap. Elke keer als ik Ancla zag liet ze wel iets vallen over Rebalancing. Alles in mij werd dan zo wakker, een soort diep verlangen, innerlijk weten, geraakt tot in mijn ziel. Een jaar later schreef ik me in voor de opleiding, zonder enige ervaring met Rebalancing. Voor de start nam ik een sessie bij Ancla. Zo liefdevol en aandachtig was ik nog nooit aangeraakt. Nu wist ik het zeker. Dit was wat ik wilde!
Daar waar ik in het verleden ver moest reizen om mezelf te zijn, me vrij te voelen en mijn eigen weg te bewandelen, kan ik dat nu op elke plek waar ik ben door wat ik heb geleerd in de Rebalancing School. Met name door het oefenen van aandachtig aanwezig zijn bij alles wat er te voelen is, ook als dat ongemak is of pijn. Rebalancing heeft mij geleerd goed te voelen, wat niet betekent dat ik me altijd goed voel. Maar ik kwam thuis. In een groot bad van liefde, acceptatie en veiligheid. Hier waren diepere gevoelens welkom en konden ontmoet worden en naar de oppervlakte reizen. Ik leerde het af om in de pas te lopen en liet me weer verrassen door wat er door mij heen wilde bewegen.
“If you don’t do your dance, who will?”
Gabrielle Roth
Zo leerde ik mijn eigen dans weer te dansen en daarin mijn grenzen te verkennen. Als danser had ik geleerd door de pijn heen te dansen en de pas perfect uit te voeren. Het duurde zeker een jaar eer ik die grens weer kon voelen. Ik ben veel milder geworden voor mezelf. Ik leerde vertragen, verstillen en de lat niet meer zo hoog te leggen. Niet presteren en iets onder de knie krijgen, maar ontmoeten en verwelkomen van wat er is.
Zonder oordeel naar mezelf en anderen kijken, hoe moeilijk en hardnekkig die patronen van zelfafwijzing en oordelen ook kunnen zijn. Zelfs nu nog, als docent binnen de Rebalancing opleiding realiseer ik me soms ineens verbaasd dat ik het echt op mijn manier mag doen. En dat er geen oordeel van anderen zal volgen. Dat helpt me te groeien, mijn eigen beweging te volgen en vertrouwen te hebben. Zo durf ik steeds meer buiten mijn comfortzone te bewegen, zonder dat iemand me onder druk zet om dat te doen.
Soms was het een uitdaging om ‘niet te weten’. Tenslotte ben ik wetenschappelijk opgeleid. Als je mag “uithangen” (zoals we dat binnen de Rebalancing noemen) in het niet-weten kunnen dingen zich ontvouwen, als een bloem die als vanzelf opengaat. Leven krijgt weer kleur en glans.
Ook heb ik een meer liefdevolle relatie gekregen met mijn emoties. Boosheid en angst kan ik als raadgevers en verrijkers van mijn leven zien in plaats van lastige ongewenste bezoekers.
Zelfcompassie
Vaak komen mensen mijn praktijk binnen met iets waar ze vanaf willen. Iets wat ze hindert in hun functioneren, waar ze een oordeel over hebben, of waar ze op leeglopen. Liefdevolle aanraking zonder oordeel helpt ze te ontmoeten wat er werkelijk is en daar een andere relatie mee te hebben, waardoor ze zich kunnen verbinden met zichzelf.
Door adem en aanwezigheid terug te brengen naar gebieden in het lichaam waar diegene in het verleden uit contact is gegaan, waar hem of haar vaak letterlijk de adem is ontnomen door pijnlijke of traumatische gebeurtenissen, kunnen wonden worden geheeld. De energie kan weer gaan stromen, de levendigheid wordt weer voelbaar. Meer zelfbewustzijn, helderheid en een diepere ontspanning zijn vaak het gevolg. Door het hart weer te laten spreken krijgt zachtheid toegang die doet smelten.
Intiem
Cliënten komen mijn praktijk vaak binnen met een hard laagje, wat gespannen en een aanwezige innerlijke criticus. Als tijdens de sessie de client dan in contact komt met zijn of haar ongeconditioneerde zelf en woorden uitspreekt als: “ik ben een heel mooi mens” of “ik hoef niet zo mijn best te doen. Ik ben gewoon goed zoals ik ben”, dan weet ik dat ze het contact gelegd hebben met het diepere weten in henzelf. Dat er verstilling is ontstaan in dat altijd pratende hoofd. Dat ze letterlijk geland zijn in hun lichaam. Dat ze weer de verbinding met hun hart hebben gelegd en de connectie met hun innerlijk weten, waarmee ze hun eigen pad kunnen vervolgen. Als ik mensen zo intiem en in hun diepste kern mag ontmoeten en vooral zij zichzelf, maakt elke keer mijn hart een sprongetje.
