Steef Tomas
Ik ben Steef Tomas, vers van de pers als gediplomeerd Rebalancer. Afgelopen jaar in juni ben ik afgestudeerd. Mijn praktijk is in Zwolle. Ik vind het leuk om me hier in de Spotlight voor te stellen en wat over mijn Rebalancingpad te vertellen.
Spelen spelen spelen
Als kind was ik altijd aan het spelen. Vooral ook buiten. Avonturen beleven, actief bezig zijn, sporten, rennen, op daken klimmen en vuur maken. Als ik hier aan terugdenk, voel ik de vrijheid en de zin om avonturen te beleven. Op mijn basisschool was hier ook ruimte voor. Een Jenaplanschool waar je veel ruimte kreeg om je eigen interesse te volgen. Toen kwam de overgang naar de middelbare school. Oef, daar moest ik opeens de hele dag stil zitten en ook nog eens luisteren naar onderwerpen die totaal mijn interesse niet hadden. Daar heb ik geleerd om weg te dromen. Braaf blijven zitten, niet uitgedaagd worden, geen idee hebben wat ik wil. Het resultaat was terughoudendheid. Niet teveel op willen vallen vanwege het risico om door de mand te vallen. Het werd een tijd van veel achter de computer in een soort droomwereld verdwijnen. Na de middelbare school heb ik nog even geproefd van het hbo, maar ik was al snel helemaal klaar met school. Het was weer tijd voor avontuur, spelen, en met name voor mijn eigen interesse. Ik besloot met een vriend antikraak te gaan wonen en muziek te maken. Ik was al van jongs af aan enthousiast drummer. Een vrij leven van muziek maken sprak me wel aan. Het avontuur was weer terug, maar ook het verdwijnen bleef, in softdrugs en andere afleidingen. Ik bleef me terughouden; er zat iets in de weg. Als ik terugkijk, was er naast alle creativiteit en grenzen opzoeken veel eenzaamheid. Terugkerende vragen waren: Wat wil ik nou eigenlijk? Wie ben ik? Ik bleef in een twijfel hangen, veel piekeren, veel vluchten en geen richting hebben.
Nieuwsgierigheid naar de binnenwereld
Er kwam een fysieke pijn in mijn schouders en nek naar voren. Na een aantal pogingen hier in het reguliere circuit van af te komen kwam ik bij Rebalancing uit, bij José Bloemen. Ik noem haar soms wel mijn Rebalancingmoeder. Ik kwam er al snel achter dat ook zij mij niet zo snel als ik wilde van de spanning in mijn lijf af ging helpen. Maar dat er wel iets anders naar voren kwam in deze sessies wat mijn nieuwsgierigheid prikkelde. Zoals de terugkerende vragen: Wat wil ik en wie ben ik? En alles wat mij daarin in de weg stond.
Door deze nieuwsgierigheid leerde ik de rijkheid en diepte van de binnenwereld kennen. Ik noemde het in het begin aandachtstraining. Al snel kwam ik erachter dat ik bij José alles wat ik lastig vond kon oefenen en dat dit een enorme gevoelswereld opende. Ik leerde om mijn volle aandacht naar binnen te richten. Hierdoor leerde ik grenzen aangeven, behoeftes benoemen en überhaupt voelen en daar woorden aan geven. Het werkelijk voelen in het lichaam… Wow wat ging er een wereld voor me open. Ja nu kwam ik er steeds meer achter wat ik echt wilde, met niet het denken als bron, maar het voelen.
Gehandicaptenzorg
Ik rolde na de middelbare school min of meer in het werk met mensen met een ernstig meervoudige beperking. Mensen met best heftige ernstige beperkingen aan hun lichaam. Veelal ook niet in staat pratend te communiceren. Ik geniet enorm van de echtheid van deze doelgroep. Contact maken gebeurt veelal op een lichamelijke manier. Je leert heel klein te kijken naar lichaamstaal. Ik voel me in dit werk heel erg uitgenodigd om zelf ook echt te zijn en vanuit een gelijkwaardigheid om te gaan met deze mensen. Het is heel intiem een ander mens te verzorgen en in dit geval is er vaak een volledige afhankelijkheid. Het zijn soms heel kwetsbare lichamen waar je mee te maken hebt. Een prachtige spiegel en een pure vorm van leven.
Groepen
José Bloemen was uiteindelijk degene die me op de Rebalancing-zomerworkshop wees. Ik dacht meteen: nee zo’n groep is niks voor mij; dat is veel te eng. Ik was bij José inmiddels zover dat ik deze weerstand herkende en deze mogelijkheid om uit mijn comfortzone te gaan niet meer kon omzeilen en dat ook niet meer wilde.
Sinds de middelbare school was ik er niet bepaald een fan van om in groepen te zijn. Iets zeggen in een groep vond ik echt retespannend. Gedurende de drie jaar van de Rebalancing opleiding ben ik hier veel in tegengekomen. Steeds weer die angst voelen als ik iets moest zeggen in de groep. Tot ik steeds meer in kon zien dat deze angst heel veel levendigheid met zich meebracht die niet per sé slecht hoefde te zijn of iets was waar ik me voor hoefde te schamen. Zo kon ik met steeds meer liefde kijken naar dit systeem van angst. Dit zorgde ervoor dat ik me tot de groep kon verhouden inclusief die angst.
Lichaamswerk
Mijn eerste ervaring met de Rebalancingschool was de zomerworkshop, zoals ik al schreef. Met de titel: de wijsheid van het lichaam. Dat was precies waar mijn interesse lag.
Het aanraken met aandacht en de nieuwsgierigheid naar het verband tussen lichaam en geest. De absolute waarde van aanraken door met je aandacht bij jezelf te blijven. Contact maken op een fysiek niveau. Dat voelde meteen als een tweede, of beter als een eerste natuur voor me.
De magie van het niet-weten
Naarmate ik in de opleiding meer sessies ging geven kwam ik erachter dat ik niet van tevoren kon bedenken wat ik ging doen. Het kwam juist neer op helemaal niet weten wat ik ging doen. In het moment volgen wat er in me opkwam. Dit vertrouwen bleef groeien en zo kwam ik weer terug bij het spelen. De magie van het spelen. Als er niks moet, dan kan er van alles ontstaan.
Zo was het ook met in een groep spreken. Als ik al zat te bedenken wat ik ging zeggen kwam ik er niet uit. Wanneer ik het niet wist, dan kon het ontstaan. Het doet me ook denken aan het jammen bij muziek maken. Improviseren, maar wel vanuit afstemming.
In sessies lukt het me om met lichtheid en spelen een veilige sfeer neer te zetten waar de ander de ruimte voelt om helemaal de aandacht en interesse bij zichzelf te houden en vanuit nieuwsgierigheid een avontuur aan te gaan.
Vrij zijn
Helemaal kunnen zijn met wat er is. Als er íéts is dat ik heb geleerd in de Rebalancing-opleiding is dat het. De bevrijdende werking van het loslaten van schaamte. Helemaal mezelf zijn. Als er angst is… Oké dan is er angst. Ik blijf gewoon ademhalen. Als het er helemaal kan zijn, brengt het echtheid en stroming met zich mee. En die echtheid herken ik van mijn basisschooltijd. Dan wordt zelfs het omgaan met angst een spelen.
Brood & Spelen
Dit jaar loop ik stage in het inspiratiejaar van de Rebalancingschool. Dat is een heerlijk vervolg na de opleiding en een mooie leerschool om me nog meer te verdiepen in het Rebalancing werk. Ik ben daar erg enthousiast over en merk dat ik me nog nooit zo vrij heb gevoeld in een groep.
Ik ben mijn praktijk aan het opstarten. De website is in aanbouw.
Verder is de passie van het bakken van zuurdesembrood gerezen. Dit is een interessant proces van aandacht, handwerk en geduld. Binnenkort start mijn 1 daagse workshop getiteld Brood & Spelen, een dag waarin je de basis van het maken van een zuurdesembrood leert gecombineerd met Rebalancing oefeningen.